در مورد کلمه "لب تشنه" و قواعد نگارشی مربوط به آن، نکات زیر قابل توجه است:

1. جدا نویسی: "لب" و "تشنگی" دو واژه‌ جدا هستند و معمولاً در نوشته‌ها به صورت جدا از هم به کار می‌روند. بنابراین، "لب تشنه" به صورت جدا نوشته می‌شود.

2. نقش واژه‌ها: در این ترکیب، "لب" به معنای بخش بیرونی دهان است و "تشنگی" به حالت نیاز به آب اشاره دارد. در اینجا "تشنه" صفت و "لب" مفعول است.

3. جنس و تعداد: "لب" به صورت مفرد است ولی این عبارت می‌تواند در جمع هم به کار برود، مثلاً "لب‌های تشنه".

4. قوانین نشانه‌گذاری: معمولاً در متون فارسی، در صورتی که این عبارت در یک جمله بیفتد، به ساختار جمله و قواعد نشانه‌گذاری توجه شود. به عنوان مثال: "او لب تشنه‌ای داشت."

5. قافیه و وزن: در شعر و ادبیات، "لب تشنه" می‌تواند به عنوان ترکیب قافیه‌ای استفاده شود و وزن و قافیه آن به خالق اثر بستگی دارد.

در استفاده از کلمات و عبارات، همواره باید به معنای آنها و بافت جمله توجه شود تا بتوان بهترین نگارش را ارائه داد.