کلمه "اعجمی" به معنی غیر عربی یا غیر فارسی است و واژه "نسب" نیز به معنی خویشاوندی یا ریشه خانوادگی است. در نوشتار فارسی، نکات و قواعد زیر می‌توانند در مورد این دو کلمه مد نظر قرار گیرند:

1. نوشتن صحیح: کلمات باید با املای درست نوشته شوند. "اعجمی" و "نسب" هر دو با املای صحیح در نوشتار فارسی استفاده شوند.

2. جایگاه کلمات: این کلمات معمولاً در جملات به ترتیب قبل یا بعد از اسم می‌آیند. مثلاً می‌توان گفت: “نسب اعجمی”.

3. استفاده از علامت نگارشی: در متون رسمی و ادبی، باید توجه داشت که از علامت‌گذاری مناسب استفاده شود. مثلاً در جملات مرکب یا وقتی که از عبارات توصیفی استفاده می‌شود، باید از ویرگول و دیگر علائم به درستی استفاده کرد.

4. معنی و مفهوم: زمان استفاده از این کلمات، در نظر گرفتن سیاق جمله و معنی موردنظر اهمیت دارد. در متونی که درباره نسب یا ریشه خانوادگی صحبت می‌شود، کلمه "نسب" و در متونی که به غیر عربی بودن اشاره دارد، "اعجمی" باید به درستی به کار روند.

5. مناسبت برای متن: انتخاب این کلمات باید متناسب با متن باشد. اگر متن ادبی است، ممکن است زبان و لحن رسمی‌تری نیاز باشد.

به عنوان مثال: “این شخص دارای نسب اعجمی است”. در این جمله، ساختار و نگارش به درستی رعایت شده است.