عبارت "لقب داشتن" به معنی دارا بودن لقب یا شناسه‌ای خاص است. در استفاده از این عبارت، نکاتی از لحاظ قواعد فارسی و نگارشی وجود دارد که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد:

1. فعل و مبتدا: "داشتن" یک فعل است و در این عبارت به عنوان فعل اصلی به کار رفته است. برای استفاده صحیح از این عبارت، باید توجه داشت که مبتدای جمله نیز به درستی انتخاب شود.

2. استفاده از حروف اضافه: در فارسی، ممکن است برای بیان لقب یا شناسه، از حروف اضافه و ساختارهای مختلف استفاده کنیم. مثلاً می‌توان گفت "او لقب 'سهراب' دارد."

3. توافق در جمع و مفرد: در صورتی که موضوع جمله جمع باشد، فعل "داشتن" باید به صورت جمع بکار رود. مثلاً: "آن‌ها لقبی دارند."

4. قیدها و توصیف‌ها: می‌توان به این عبارت قیدها یا توصیف‌های اضافی اضافه کرد تا اطلاعات بیشتری ارائه دهد. مثلاً: "او لقبی معتبر دارد."

5. جدا کردن مفاهیم: اگر بخواهید توضیحات بیشتری اضافه کنید، می‌توانید از ویرگول استفاده کنید. به عنوان مثال: "او، لقب 'حکیم' را دارد، که به دلیل دانش فراوانش به او اطلاق شده است."

به یاد داشته باشید که زمان و بافت جمله نیز تأثیر زیادی بر نحوه‌ی استفاده از "لقب داشتن" دارد.