عبارت "لک و لوچه آویختن" معمولاً به معنای حالت یا وضعیتی از کسالت یا بی‌حالی به کار می‌رود و در نگارش فارسی باید به چند نکته توجه داشته باشیم:

1. جدا کردن اجزا: در نوشتارهای رسمی، باید به جدا یا در هم آمیختن اجزای کلمات توجه کرد. "لک و لوچه" دو بخشی از یک عبارت هستند و معمولاً باید به شکل درست و با فاصله صحیح از یکدیگر نوشته شوند.

2. استفاده درست از علامت نگارشی: در صورتی که بخواهید از این عبارت در یک جمله استفاده کنید، رعایت علائم نگارشی مانند ویرگول، نقطه و غیره ضروری است تا منظور شما به وضوح منتقل شود.

3. قید و فعل مناسب: در جملاتی که این عبارت به کار می‌رود، باید از افعال مناسب و قیدهای درست استفاده کنید تا معانی دقیق‌تری به دست آید. مثلاً: "او بعد از روز سخت کار، لک و لوچه آویخته بود."

4. اجتناب از زبان غیررسمی در نوشته‌های رسمی: اگر متن شما رسمی است، بهتر است از زبان محاوره‌ای خودداری کنید و به جای "لک و لوچه آویختن" از عبارات مناسب‌تری استفاده کنید.

5. صوتی و معنی شناسی: وقتی از این کلمه استفاده می‌کنید، توجه به مفهوم و زمینه‌ای که در آن به کار می‌رود مهم است تا از سوءتفاهم‌های احتمالی جلوگیری شود.

به طور کلی، همیشه سعی کنید تا در نگارش خود دقت کنید و قواعد زبان و نگارش فارسی را رعایت کنید.