در زبان فارسی، کلمات «لیل» و «نهار» به‌معنای شب و روز هستند و دارای قواعد خاصی در زمینه نوشته و نگارش می‌باشند. در ادامه به برخی از این قواعد اشاره می‌کنم:

1. معنی واژه:

   • «لیل»: به معنای شب یا هنگام تاریکی.
   • «نهار»: به معنای روز یا روشنایی.

2. استفاده در جملات:

   • این کلمات معمولاً به‌صورت مستقل و در جملات استفاده می‌شوند. مثلاً:
     • «لیل می‌گذرد و نهار می‌آید.»
     • «ما شب‌ها استراحت می‌کنیم و روزها کار می‌کنیم.»

3. قواعد جمع:

   • جمع کلمات «لیل» و «نهار» به‌ترتیب «لیالي» و «نهارات» است، هرچند در محاورات بیشتر از «شب‌ها» و «روزها» استفاده می‌شود.

4. ترکیب با پیشوندها و پسوندها:

   • در بسیاری از موارد، می‌توان این کلمات را با پیشوندها یا پسوندهای مختلف ترکیب کرد. مثلاً:
     • «لیل‌خواب» (کسی که شب‌زنده‌داری می‌کند)
     • «نهارخوری» (محل صرف نهار)

5. نکات نگارشی:

   • در متن‌های ادبی، کلمات «لیل» و «نهار» می‌توانند به‌صورت مجاز مورد استفاده قرار گیرند، مانند شعرها و نثرهای ادبی.
   • در نوشتار علمی یا رسمی، بهتر است کلمات به‌طور صحیح از نظر معنایی و دستوری در متن استفاده شوند.
6. مقایسه با کلمات مشابه:
   • در شعر و ادبیات، ممکن است معادل‌های دیگری مثل «شب» و «روز» نیز وجود داشته باشد که بسته به نوع متن انتخاب شوند.

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توانید به‌طور مؤثر و صحیح از کلمات «لیل» و «نهار» در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در شهر ما، لیل و نهار به زیبایی جلوه‌گر می‌شوند و هر کدام جذابیت خاص خود را دارند.
2. او به یاد می‌آورد که چگونه در گرمای تابستان، لیل و نهار را کنار دوستانش در پارک سپری می‌کردند.
3. زندگی در این منطقه به گونه‌ای است که مردم می‌توانند از زیبایی‌های لیل و نهار به طور همزمان لذت ببرند.