کلمه "افاقه بخشیدن" ترکیبی است که در زبان فارسی به معنای کمک کردن یا تسهیل کردن یک وضع یا مشکل به کار می‌رود. در مورد این عبارت، چند نکته و قاعده نگارشی قابل ذکر است:

1. آوایی و نوشتاری: "افاقه" به معنای کمک یا تسکین است. این کلمه از ریشه "فوق" و به معنای فراتر رفتن از یک مشکل یا وضعیت نامطلوب است.

2. بخشیدن: این فعل به معنای دادن یا واگذار کردن است. بنابراین ترکیب "افاقه بخشیدن" به معنای کمک کردن یا حل کردن یک مشکل است.

3. نوشتار: در نوشتار، این ترکیب با نوشتن هر دو واژه به صورت کامل و درست از لحاظ املایی اهمیت دارد. اجرای قواعد نگارش به صورت صحیح (مثل فاصله، نقطه‌گذاری و...) باید رعایت شود.

4. نحو: این ترکیب معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که نیاز به بیان کمک یا تغییر مثبت در یک وضعیت دارند. به عنوان مثال: "او با نظریه‌های خود افاقه بخشید به موضوع".

به طور کلی، توجه به اصول گرامری و نگارشی در استفاده از این ترکیب نیز اهمیت دارد.