در زبان فارسی، “مجهول” به معنای ناآشنا و نامعلوم است، اما در دستور زبان فارسی به مفهوم "فعل مجهول" نیز اشاره دارد. فعل مجهول به فعلی گفته می‌شود که در آن مفعول جمله در موقعیت فاعل قرار می‌گیرد. در ادامه، قواعد و نکات نگارشی مرتبط با فعل مجهول را بررسی می‌کنیم:

۱. ساختار فعل مجهول

فعل‌های مجهول به طور کلی به شکل زیر ساخته می‌شوند:

• فعل "بودن" + participe (فعل ماضی)
• به عنوان مثال:
  • "کتاب خوانده شد" = "کتاب" (مفعول) + "خوانده" (participle) + "شد" (فعل بودن در زمان گذشته)

۲. زمان‌های مختلف در فعل مجهول

فعل مجهول می‌تواند در زمان‌های مختلف به کار رود:

• گذشته:
  • "کتاب نوشته شد."
• حال:
  • "کتاب نوشته می‌شود."
• آینده:
  • "کتاب نوشته خواهد شد."

۳. اهمیت و کاربرد فعل مجهول

فعل مجهول معمولاً زمانی استفاده می‌شود که:

• فاعل عمل مشخص نیست.
• فاعل عمل مهم نیست و تمرکز بر روی مفعول است.
• برای ایجاد حالت رسمی و علمی.

۴. نکات نگارشی

• در جملات مجهول، باید توجه کرد که فاعل مخرج (کسی که عمل را انجام می‌دهد) ممکن است در جمله ذکر نشود.
• تاکید بر روی مفعول و انجام عمل بر روی آن است.

مثال‌هایی از جملات مجهول

• "مقاله توسط دانشجو نوشته شد."
• "تغییرات ضروری در برنامه انجام شد."
• "کتاب‌های جدید به کتابخانه وارد شدند."

به طور کلی، استفاده از جملات مجهول در زبان فارسی نیاز به دقت بیشتری در انتخاب زمان و ساختار دارد، اما می‌تواند به نثر رسمی و علمی اعتبار ببخشد.

1. در زبان فارسی، افعال می‌توانند به دو صورت معلوم و مجهول بیان شوند.
2. در یک جمله مجهول، فاعل مشخص نیست و بیشتر به عمل انجام شده توجه می‌شود.
3. در ادبیات، استفاده از جملات مجهول می‌تواند به ایجاد فضایی رمزآلود و رازآلود کمک کند.