کلمه "مسکن‌گاه" ترکیبی از دو کلمه "مسکن" و "گاه" است. در اینجا چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی این ترکیب ارائه می‌شود:

1. بیان مفهوم: "مسکن‌گاه" به معنای مکان یا محل زندگی یا اقامت است. به عبارتی، جایی که افراد در آن ساکن هستند.

2. نحوه نوشتار: این ترکیب باید به صورت "مسکن‌گاه" با فاصله ی نوشتاری صحیح (یعنی با خط تیره) نوشته شود. خط تیره نشان‌دهنده آن است که دو واژه به هم پیوسته‌اند و تعبیری جدید را شکل می‌دهند.

3. قواعد املایی:

   • کلمه "مسکن" به معنای محل سکونت است و معمولاً بدون هیچ تغییر شکلی به کار می‌رود.
   • "گاه" نیز به معنای مکان یا زمان است و در ترکیب با واژه‌های دیگر به عنوان پسوند استعمال می‌شود.

4. زبان اداری و رسمی: در متون رسمی و اداری می‌توان از "مسکن‌گاه" برای اشاره به نحوه محل سکونت استفاده کرد. به طور کلی، این کلمه در زبان رسمی و غیررسمی به کار می‌رود.

5. جامعه‌شناسی و فرهنگی: در متون اجتماعی و فرهنگی، "مسکن‌گاه" می‌تواند به بحث‌های مربوط به زندگی شهری، روستایی، و مشکلات مربوط به مسکن و سکونت اشاره کند.

به یاد داشته باشید که در نگارش فارسی، دقت در استفاده از فاصله‌گذاری و ترکیب کلمات بسیار اهمیت دارد تا مفهوم به درستی منتقل شود.