کلمه "مشعل" به معنی ابزار روشنایی است که معمولاً از یک دسته و منبع سوخت تشکیل شده و در شرایط مختلف برای روشنایی استفاده می‌شود. در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. املا و نوشتار:

   • کلمه "مشعل" به همین صورت و با همین املا نوشته می‌شود. توجه به املای صحیح کلمات مهم است.

2. نقش‌های دستوری:

   • "مشعل" یک اسم است و می‌تواند نهاد یا مفعول جمله باشد. مثلاً:
     • "مشعل در شب روشن است." (نهاد)
     • "او مشعل را روشن کرد." (مفعول)

3. جمع:

   • جمع کلمه "مشعل" به صورت "مشاعل" می‌باشد.

4. صفت و موصوف:

   • کلمه "مشعل" می‌تواند به عنوان موصوف با صفات مختلف همچون "بزرگ"، "کوچک"، "روشن"، و ... به کار رود. مثال:
     • "مشعل بزرگ در دستان او بود."

5. کاربرد:

   • در جملات مختلف، کلمه "مشعل" می‌تواند به مفهوم متعارف یا مجازی به کار رود. به طور مثال:
     • "مشعل علم و دانش باید همیشه روشن بماند." (مجاز)
6. ترکیب‌ها:
   • "مشعل" می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات به کار رود، نظیر "مشعل نفتی"، "مشعل گازی"، "مشعل دستی".

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و با دقت از کلمه "مشعل" استفاده کنید.

1. در شب‌های سرد زمستان، مشعل‌ها روشن می‌شوند تا گرمایی دلپذیر به اطراف ببخشند.
2. در مراسم جشن نوروز، مشعل‌هایی با دستان کودکان روشن شد و فضای شادی به وجود آورد.
3. مشعل‌های بزرگ در مراسم افتتاحیه نمایشگاه، توجه همه را به خود جلب کرد و زیبایی خاصی به شب بخشید.