عبارت "مشعل دار باشی" به صورت کلی مفهوم "داشتن مشعل" یا "کسی که مشعل در دست دارد" را می‌رساند. در راستای نگارش و قواعد فارسی، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. جدا نوشتن یا وصل نوشتن: در زبان فارسی، کلمات مرکب معمولاً به هم چسبیده نوشته می‌شوند، اما "مشعل" و "دار" به عنوان دو واژه مستقل در این ترکیب استفاده شده‌اند. بنابراین، نوشتن آن به صورت جدا "مشعل دار" ممکن است مناسب‌تر به نظر برسد.

2. قید "باشی": این واژه به فعل ناظر بر حالت و وضعیت اشاره دارد و از نظر گرامری باید با فاعل جمله هم‌خوانی داشته باشد.

3. استفاده از ویرگول: اگر این عبارت بخشی از یک جمله طولانی‌تر باشد، ممکن است نیاز به ویرگول برای جدا کردن آن از سایر بخش‌های جمله باشد.

4. سایر نکات نگارشی: رعایت قواعد نگارشی عمومی مثل بزرگ نویسی اول جمله، ویرگول‌ها و نقطه‌گذاری‌ها نیز مهم است.

شما می‌توانید این عبارت را در بافت مناسب‌تری قرار دهید تا مفهوم دقیق‌تری را منتقل کند. به عنوان مثال: "اگر مشعل دار باشی، به راه رفتن ادامه بده."