کلمه "مصباح" در زبان فارسی به معنای چراغ یا منبع نور است و در متون ادبی و دینی نیز کاربرد دارد. در زیر به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "مصباح" به این صورت نوشته می‌شود و از نظر املایی صحیح است. توجه داشته باشید که در نوشتن این کلمه باید از تغییرات بی‌جا پرهیز کرد.

2. جنس و شمار: "مصباح" یک اسم مذکر است و به صورت مفرد به کار می‌رود. برای اشاره به چند چراغ می‌توان از "مصابیح" (جمع) استفاده کرد.

3. استفاده در جملات:

   • "مصباح در تاریکی روشنایی می‌بخشد."
   • "او مصباحی برای مطالعه در شب تهیه کرد."

4. استفاده در متن‌های دینی: این کلمه در متون اسلامی و دینی به عنوان نمادی از هدایت و روشنی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "مصباح الهدی" که به معنای چراغ هدایت است.

5. نکات نگارشی: در نوشتن جملات، رعایت اصول نگارشی و فاصله بین کلمات و استفاده صحیح از علائم نگارشی (مانند نقطه، ویرگول و ...) ضروری است.

6. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "مِصباح" (با کسر م) و یا "مَصباح" (با فتح م) رایج است، و هر دو شکل در گفتار می‌تواند استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "مصباح" به صورت صحیح و مناسب در نوشته‌های خود استفاده کرد.

1. مصباح روشنایی را در شب‌های تار فراهم می‌کند و به ما کمک می‌کند تا مسیر خود را پیدا کنیم.
2. او یک مصباح قدیمی را از زیر خاک پیدا کرد که به یادگار دوران کودکی‌اش برمی‌گردد.
3. در مراسم نوروز، مصباح‌ها را با عشق و امید به جشن نور و شادی روشن می‌کنیم.