کلمه "مکاره" در زبان فارسی به معنای «حیله‌گر» یا «مکار» است. این واژه از ریشه "مکار" مشتق شده و معمولاً در متون ادبی یا اخلاقی به‌کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: اگر کلمه "مکاره" در یک جمله قرار گیرد، باید از قواعد نقطه‌گذاری پیروی کند. مثلاً، در انتهای جمله باید از نقطه استفاده شود: "او فردی مکار است."

2. نحوه‌ی استفاده در جمله: کلمه "مکاره" معمولاً به عنوان صفت به‌کار می‌رود و می‌تواند قبل از اسم یا بعد از آن قرار گیرد. به‌عنوان مثال:

   • او یک انسان مکاره است.
   • انسان‌های مکاره در هر زمان وجود داشته‌اند.

3. هم‌نشینی: این کلمه به عنوان صفت، می‌تواند با واژه‌های دیگر ترکیب شود و جملات توصیفی بسازد. مثلاً:

   • این‌گونه مکاره: این‌گونه رفتار مکاره‌ای از او بود که نتوانستم آن را تحمل کنم.
   • افراد مکاره: افراد مکاره همیشه به دنبال فرصتی برای فریب دیگران هستند.
4. نوشتار صحیح: در نوشتن کلمه "مکاره"، دقت کنید که حروف به‌درستی قرار گرفته باشند و شکل‌نوشتاری آن صحیح باشد.

این نکات کمک می‌کند تا به‌خوبی از کلمه "مکاره" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. او با چشمانی مکاره و نیشخندی بر لب، نقشه‌ای زیرکانه برای فریب دوستانش طراحی کرد.
2. در داستان‌های قدیمی، شخصیت‌های مکاره همیشه به دنبال بهره‌برداری از دیگران بودند.
3. گفتند که او فردی مکاره است و هرگز نمی‌توان به حرف‌هایش اعتماد کرد.