کلمه «منتقم» به معنای «کسی که انتقام می‌گیرد» است و در زبان فارسی به عنوان یک اسم به کار می‌رود. در اینجا برخی از قواعد و نکات نگارشی و زبانی مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نوشتن درست: املای صحیح این کلمه «منتقم» است و باید به همین شکل نوشته شود.

2. کاربرد در جملات: این کلمه معمولاً در جملات به عنوان فاعل یا مفعول به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • «او یک منتقم قوی است.»
   • «این داستان درباره یک منتقم است.»

3. صرف و نحوه استفاده: «منتقم» یک اسم است و می‌تواند با پسوندها و گنجاندن صفت‌ها ترکیب شود:

   • «منتقم لرزانی» (که نشان‌دهنده شدت و فرسودگی است).
   • «منتقم بی‌رحم» (که نشان‌دهنده طبیعت خشن و بی‌رحم اوست).

4. جمع و مفرد: جمع کلمه «منتقم» به صورت «منتقم‌ها» نوشته می‌شود. به عنوان مثال:

   • «آن‌ها منتقم‌ها هستند که عدالت را برقرار می‌کنند.»

5. توجه به سیاق کلام: هنگام استفاده از این کلمه در متون ادبی یا محاوره‌ای، توجه به سیاق کلام و حس و حال نوشته اهمیت دارد. این کلمه معمولاً بار معنایی قوی و احساسی دارد.

6. نقش در ادبیات: «منتقم» ممکن است در شعرها و داستان‌های ایرانی به معنای انتقام‌جویانه به کار رود و نشان‌دهنده مفهوم عدالت یا حق طلبی باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و مؤثر از کلمه «منتقم» در نوشتارهای خود استفاده کرد.

1. او با برنامه‌ای دقیق و حساب‌شده به عنوان یک منتقم، به دنبال عدالت برای عزیزانش بود.
2. در داستان‌های افسانه‌ای، اغلب شخصیت‌های منفی به دنبال انتقام هستند و به عنوان منتقم از دیگران انتقام می‌گیرند.
3. منتقم واقعی، کسی است که بدون ایجاد آسیب بیشتر به دیگران، به دنبال جبران ظلم‌ها و برقراری عدالت می‌باشد.