عبارت «موش‌خوار» یک واژه مرکب است که به حیوانی اشاره دارد که موش‌ها را می‌خورد. در زبان فارسی، برخی از قواعد و نکات نگارشی که در مورد این نوع واژه‌ها وجود دارد به شرح زیر است:

1. نوشتن با خط و فاصله: در نوشته‌های فارسی، وقتی دو یا چند واژه به هم ترکیب می‌شوند و معنای جدیدی پیدا می‌کنند، معمولاً به صورت یک کلمه نوشته می‌شوند. برای مثال، «موش‌خوار» باید بدون فاصله و به صورت یکپارچه نوشته شود.

2. علامت خط تیره: در واژه‌های مرکب که از ترکیب یک پسوند با یک واژه دیگر تشکیل می‌شوند، معمولاً از خط تیره استفاده می‌شود. در این مورد، خط تیره بین دو قسمتی که به هم مرتبط‌اند (در اینجا «موش» و «خوار») گذاشته می‌شود.

3. تلفظ و آوایی: در هنگام تلفظ این گونه واژه‌ها باید توجه کرد که با توجه به ساختار کلمه، هر دو بخش به خوبی بیان شوند.

4. معنا و کاربرد: آشنایی با معنای واژه ترکیبی نیز ضروری است. «موش‌خوار» به موجودی اشاره دارد که به عنوان یک شکارچی موش شناخته می‌شود، بنابراین شناخت آن در متن‌های علمی یا طبیعی اهمیت دارد.

5. سبک نگارش: در نگارش علمی یا ادبی باید به زمینه کاربرد و مناسب بودن کلمه دقت کرد تا بهترین انتخاب صورت گیرد.

با رعایت این نکات می‌توان از واژه‌های مرکب به درستی استفاده کرد.