کلمه "چشم" و "چراغ" در زبان فارسی هر کدام ویژگی‌ها و قواعد خاصی دارند. در زیر به برخی از این قواعد نگارشی و معنایی اشاره می‌کنم:

کلمه "چشم":

1. معنی و کاربرد:

   • "چشم" به معنای عضو بینایی در انسان و حیوانات است.
   • همچنین در اصطلاحات، مانند "چشم روشن" و "چشم به راه" نیز کاربرد دارد.
2. قواعد نگارشی:
   • وقتی این کلمه به عنوان نام خاص یا در اصطلاحات خاص استفاده می‌شود، باید با دقت و توجه به معنای آن نگاشته شود.

کلمه "چراغ":

1. معنی و کاربرد:

   • "چراغ" به معنای منبع نور مصنوعی است و می‌تواند اشاره به انواع مختلفی از چراغ‌ها، مانند چراغ‌های برقی، شمع‌ها و غیره داشته باشد.
2. قواعد نگارشی:
   • مانند "چشم"، این کلمه نیز به عنوان نام خاص و اصطلاحات مختلف استفاده می‌شود و در نگارش باید به معنای خالص آن توجه شود.

نکات ترکیبی:

• عبارت "چشم و چراغ": این عبارت به معنای "چشم و چراغ خانواده" یا "محبوب و عزیز" به کار می‌رود و برای توصیف کسانی که در زندگی اهمیت ویژه‌ای دارند، استفاده می‌شود.

• استفاده درست: در نوشتار و گفتار باید دقت شود که این عبارات و ترکیبات در بافت‌های معنایی و فرهنگی درست استفاده شوند.

برای موارد خاص، می‌توان به زبان‌های محاوره‌ای یا ادبیات فارسی پاسخ‌های بیشتری فرمول‌بندی کرد.

1. او مانند چشم و چراغ خانواده‌اش است و همیشه به دیگران امید و انرژی می‌دهد.
2. در دل تاریکی شب، چراغی روشن مانند چشم ناظر بر مسیر است.
3. عشق و محبت در زندگی، همانند چشم و چراغی است که راه را در دشواری‌ها روشن می‌کند.