کلمه "صاحب چراغ" به ترکیب دو واژه "صاحب" و "چراغ" اشاره دارد. در نگارش و استفاده از این ترکیب، به چند نکته توجه کنید:

1. معنی: "صاحب" به معنای دارنده یا مالک و "چراغ" به معنای منبع نور است. بنابراین، "صاحب چراغ" به معنای کسی است که چراغی دارد یا به نوعی در اختیار خود دارد.

2. نوع نگارش: در نگارش فارسی، اگر "صاحب" به عنوان صفت برای "چراغ" در نظر گرفته شود، می‌توان از آن به صورت "چراغ صاحب" نیز استفاده کرد، اما این شکل کمتر رایج است. شکل مرسوم‌تر "صاحب چراغ" است.

3. فاصله: بین دو واژه "صاحب" و "چراغ" باید یک فاصله وجود داشته باشد.

4. استفاده در جملات: این ترکیب می‌تواند در جملات مختلفی به کار رود. به مثال زیر توجه کنید:

   • او همیشه چراغش را روشن نگه می‌دارد، چون صاحب چراغی است که به او ارث رسیده.
5. صفت و موصوف: بسته به ساختار جمله، "صاحب" می‌تواند به عنوان صفت یا موصوف برای "چراغ" در نظر گرفته شود. مثلاً: "این چراغ، چراغ صاحب‌منصبی قدیمی است."

به طور کلی، برای استفاده صحیح و نگارشی از ترکیب "صاحب چراغ"، باید به قواعد زبانی و معنایی توجه داشت.

1. صاحب چراغ با افتخار به روشنایی که در دل شب به وجود آورده بود، نگاه می‌کرد.
2. داستان قدیمی درباره‌ی صاحب چراغ و جنی که درون آن بود هنوز در یاد بسیاری از مردم باقی مانده است.
3. در آن شب تاریک و سرد، صاحب چراغ با نور گرم خود، راه را برای مسافران هموار کرد.