در زبان فارسی، برای بیان واژه "خانه‌ی شاگرد" باید به چند نکته‌ی نگارشی و قواعدی توجه کرد:

1. حالت مالکیت: در زبان فارسی، برای نشان دادن ارتباط مالکیت یا وابستگی میان دو نام، می‌توان از "ی" اضافه استفاده کرد. بنابراین "خانه‌ی شاگرد" صحیح است.

2. نقطه‌گذاری: در نوشتن عبارت "خانه‌ی شاگرد" نیازی به نقطه‌گذاری اضافی نیست. تنها از یک "-" کسر در کلمات جدا استفاده می‌شود که در این مورد مناسب نیست.

3. الفاظ هم‌معنا: اگر بنا بر استفاده از الفاظ هم‌معنا باشد، می‌توان از کلماتی مانند "منزل" به جای "خانه" استفاده کرد: "منزل شاگرد".

4. نقش کلمات: در این عبارت، "خانه" اسم و "شاگرد" صفت است که خانه را توصیف می‌کند.

5. راستی جملات: در متن‌های رسمی و ادبی، چنین عبارتی باید به گونه‌ای به کار رود که مفهوم واضحی منتقل کند. برای مثال: "خانه‌ی شاگرد در نزدیکی مدرسه قرار دارد."

به طور کلی، وقتی از "خانه‌ی شاگرد" حرف می‌زنیم، نشان‌دهنده یک مکان خاص است که متعلق به یک شاگرد است و این بیان به‌طور صحیح از قواعد نگارشی و نحوی زبان فارسی پیروی می‌کند.

1. خانه شاگرد در نزدیکی مدرسه قرار دارد و همیشه مشغول درس خواندن است.
2. والدین خانه شاگرد به او انگیزه می‌دهند تا در تحصیل خود موفق باشد.
3. در روزهای تعطیل، شاگرد در خانه اش به مطالعه و آماده‌سازی برای امتحانات می‌پردازد.