کلمه "دانی" در زبان فارسی به معنای "دانستن" و "آگاه بودن" است و به عنوان یک فعل (زبان عامیانه) یا اسم (به معنی "آگاه" یا "عالم") استفاده می‌شود. در اینجا به قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه استفاده:

   • "دانی" می‌تواند به عنوان فعل در جملات استفاده شود، مثلاً: «تو دانی که چه باید کرد؟»
   • همچنین می‌تواند به عنوان صفت به معنای "آگاه" باشد: «او دانی در مسائل علمی است».

2. نوشتار:

   • به طور کلی "دانی" باید به همین شکل نوشته شود و به هیچ عنوان نباید به صورت غیررسمی یا با اشتباهات تایپی به کار رود.

3. جایگاه در جمله:

   • معمولاً در جملات سوالی و خبری استفاده می‌شود. هنگام استفاده در جملات سوالی، ممکن است به دنبال "تو" یا "آیا" بیاید.

4. هم‌نشینی:

   • این کلمه می‌تواند با دیگر کلمات مانند "تو"، "من"، "او" و... ترکیب شود: مثلاً «ما دانی» یا «او دانی».
5. صرف و تغییر شکل:
   • در زبان فارسی، "دانی" تنها به شکل فعلی و در معنای خاص خود در جملات مختلف به کار می‌رود. شکل مصدری آن "دانستن" است.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه "دانی" به درستی و به شکل مناسب در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دانی" در جمله آورده شده است:

1. آیا دانی که فردا چه اتفاقی می‌افتد؟
2. اگر دانی راز این موفقیت چیست، آن را با ما در میان بگذار.
3. دانی که همیشه باید با صداقت رفتار کنیم.
4. آیا دانی که این کتاب چه موضوعی را پوشش می‌دهد؟
5. در این مسائل، اگر دانی به کسی کمک کنی، خیلی ارزشمند است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتر دارید، بفرمایید!