عبارت "دست خوان" در زبان فارسی به معنای "دست‌خوان" نوشته می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارش و استفاده از این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: "دست‌خوان" با فاصله‌ای که خط تیره (ـ) در آن وجود دارد، نوشته می‌شود. این نشان‌دهنده ترکیب این دو کلمه و به هم پیوستگی معنایی آنهاست.

2. معنی: "دست‌خوان" به معنای خوراک یا غذایی است که در آن بر روی زمین یا میزی که معمولاً پایین است، برای خوردن قرار می‌گیرد. این اصطلاح به نوعی از پذیرایی غیررسمی اشاره دارد.

3. استفاده در جملات: می‌توان از این کلمه در جملات مختلف استفاده کرد. مثلاً:

   • "در این مهمانی، غذا روی دست‌خوان سرو می‌شود."
   • "دست‌خوان سنتی می‌تواند شامل انواع خوراکی‌های محلی باشد."
4. به کار بردن در ادبیات: در ادبیات فارسی و folklore، این واژه ممکن است به شیوه‌های سنتی پذیرایی و آداب معاشرت نیز اشاره داشته باشد.

استفاده از این قواعد به درک بهتر و نگارش صحیح این عبارت کمک می‌کند.

1. معلم گفت: برای یادگیری بهتر، دست خوان درست کن و نکات مهم را در آن یادداشت کن.
2. در کتابخانه، می‌توانیم از دست خوان‌هایی برای کمک در مطالعه استفاده کنیم.
3. او همیشه یکی از دست خوان‌هایش را به دوستانش می‌دهد تا به یادگیری آن‌ها کمک کند.