در زبان فارسی، کلمه «پیش‌خوان» از دو بخش «پیش» و «خوان» تشکیل شده است. این واژه به معنای جایی است که در آن اطلاعات یا خدمات به مراجعه‌کنندگان ارائه می‌شود، مانند پیش‌خوانی در یک کتابخانه یا پیش‌خوان پاسپورت در فرودگاه.

قواعد نگارشی و استفاده:

1. نوشتار:

   • واژه باید به صورت «پیش‌خوان» نوشته شود و یک خط تیره (-) بین دو بخش آن قرار گیرد. این خط تیره نشان‌دهنده ترکیب بودن دو قسمت آن است.

2. استفاده در جمله:

   • برای مثال: «من به پیش‌خوان کتابخانه رفتم تا کتاب مورد نظر را پیدا کنم.»

3. نکات صرفی و نحوی:

   • این کلمه اسم است و می‌توان از آن در ترکیبات مختلف استفاده کرد. به عنوان مثال: «پیش‌خوان خدمات»، «پیش‌خوان اطلاعات».
   • این واژه جمع‌پذیر است و در جمع به صورت «پیش‌خوان‌ها» مطرح می‌شود.
4. سایر نکات:
   • هنگام استفاده از این کلمه، باید به معنی آن توجه شود. در زمینه‌ها و زمینه‌های مختلف ممکن است معنای دقیق‌تری داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «پیش‌خوان» به درستی استفاده کرد.

1. در کافی‌شاپ، پیش‌خوان پر از انواع قهوه و شیرینی‌های خوشمزه بود.
2. مشتریان به آرامی در پیش‌خوان صف کشیدند تا سفارش‌های خود را ثبت کنند.
3. پیش‌خوان کتابفروشی پر از کتاب‌های جدید و قدیمی بود که توجه هر عابری را جلب می‌کرد.