اسم و رسم دار

اصطلاح "اسم و رسم دار" به معنای داشتن ویژگی‌ها، خصوصیات یا مشخصات خاص در مورد یک شخص، مکان، یا شیء استفاده می‌شود. این عبارت در زبان فارسی به طور کلی به نوعی هویت یا شناسه اشاره دارد. برای استفاده درست از این اصطلاح و دیگر عبارات مرتبط با آن، نکات زیر را مدنظر قرار دهید:

1. کاربرد صحیح:

• اسم به معنای نام است و می‌تواند به افراد، اشیاء یا مکان‌ها اطلاق شود.
• رسم به معنای رسم و قاعده (و در برخی موارد به معنای شهرت یا وضعیت اجتماعی) به کار می‌رود.
• وقتی می‌گوییم "اسم و رسم دار"، به نوعی به شخصیت یا موقعیت اجتماعی فرد اشاره داریم.

2. نگارش:

• عبارات باید به درستی و با دقت نوشته شوند. از نگارش درست و بدون اشتباه املائی اطمینان حاصل کنید.
• به عنوان مثال: "او یک شخصیت اسم و رسم دار است."

3. جملات نمونه:

• "او در جامعه ما یک اسم و رسم دار است."
• "این کتاب، اصول نام‌گذاری و رسم‌نگاری را به طور کامل توضیح می‌دهد."

4. زبانی:

• به هنگام نوشتن، از لحن مناسب استفاده کنید. اگر متن رسمی است، از زبان نسبتاً رسمی بهره ببرید.
• در متون غیررسمی، می‌توانید از زبان محاوره‌ای استفاده کنید.

5. نشانه‌گذاری:

• به کار بردن صحیح و به جا از ویرگول، نقطه، و دیگر نشانه‌های نگارشی بسیار مهم است. برای مثال: "او، با وجود تمام سختی‌ها، یک اسم و رسم دار باقی ماند."

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه و عبارت "اسم و رسم دار" استفاده کنید و مفاهیم آن را به درستی انتقال دهید.

1. او به خاطر زحماتی که در طول سال‌ها کشیده است، حالا یک اسم و رسم دار در جامعه علمی شناخته می‌شود.
2. در این نمایشگاه، هنرمندان معروفی حضور دارند که هر کدام اسم و رسم دار در دنیای هنر هستند.
3. به دلیل اسم و رسم دار بودن این برند، بسیاری از مردم تمایل دارند محصولات آن را خریداری کنند.