کلمه "دندان" به عنوان یکی از واژه‌های پرکاربرد در زبان فارسی، قواعد و نکاتی دارد که در نوشتار و گفتار می‌توان به آن توجه کرد. در ادامه به برخی از این قواعد و نکات اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "دندان" به صورت "دندان" نوشته می‌شود و هیچ‌گونه فاصله یا علامت اضافی ندارد.

2. استفاده از آن: این کلمه به عنوان اسم، در جملات مختلف می‌تواند به کار رود. به عنوان مثال:

   • دندان‌های او سالم هستند.
   • من به دندانپزشک مراجعه کردم.

3. جمع‌سازی: جمع کلمه "دندان" به صورت "دندان‌ها" (با добавۀ واژه جمع ساز "ها") آورده می‌شود.

4. صفت‌ها: در ترکیب با صفات، می‌توان از صفاتی نظیر "سالم"، "خراب"، "سفید" و... استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • دندان‌های سفید
   • دندان‌های خراب

5. آوردن در جملات: کلمه "دندان" می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. برای مثال:

   • دندان‌های شیری بچه‌ها معمولاً در سنین پایین می‌افتد.
   • مراقبت از دندان‌ها بسیار مهم است.
6. نکات نگارشی: در متون رسمی و ادبی باید دقت کرد که واژه "دندان" به درستی و بدون اشتباه تایپی نوشته شود.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توان به شکل درست و موثری از کلمه "دندان" در متن‌های مختلف استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دندان" در جمله آورده شده است:

1. دندان‌های من بعد از خوردن شیرینی بسیار درد می‌کنند.
2. پزشک دندانپزشکی به من توصیه کرد که هر روز مسواک بزنم تا دندان‌هایم سالم بمانند.
3. در کودکی، دندان‌های شیری‌ام کم‌کم افتادند و دندان‌های دائمی رویش کردند.
4. او با دقت دندان‌هایش را بررسی کرد تا از وجود هرگونه مشکل مطمئن شود.
5. برای داشتن لبخندی زیبا، باید به بهداشت دندان‌ها توجه ویژه‌ای داشته باشیم.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!