رستخیز برآوردن

کلمه "رستخیز" به معنای بیدار شدن از خواب عمیق یا برخاستن و زنده شدن است. در استفاده از این کلمه در جملات فارسی، برخی نکات نگارشی و قواعدی وجود دارد که باید رعایت شود:

1. جدا نگاری و وصل: "رستخیز" یک کلمه مرکب است و به صورت جدا و با فاصله نوشتن نداشته و باید به صورت یکجا نوشته شود.

2. نحو و صرف: در جملات، باید توجه داشت که "رستخیز" به عنوان اسم و مفهوم خاصی به کار می‌رود. این کلمه معمولاً در متون ادبی و عرفانی به کار می‌رود و از آن در معانی بلند معنوی و فلسفی استفاده می‌شود.

3. قید و صفت: در صورت لزوم، می‌توان از صفات و قیدهای توصیفی برای توصیف اوضاع و احوال مربوط به "رستخیز" استفاده کرد.

4. توجه به معنای کلمه: "برآوردن" به معنای به وجود آوردن یا ایجاد کردن است. لذا در جملات ترکیبی که از "رستخیز" و "برآوردن" استفاده می‌شود، باید دقت کرد تا معنی جملات روشن و دقیق باشد.

5. توجه به سبک و سیاق: در متون ادبی و شعر، میتوان از این واژه‌ها به صور مختلفی استفاده کرد، مانند تشبیه، استعاره و غیره.

مثال جملات:

• در صبحی روشن، رستخیز امید را در دل‌ها برآورده کرد.
• هر رستخیزی، نویدبخش آغاز تازه‌ای است که باید برای به ثمر رساندن آن تلاش کنیم.

توجه به این نکات می‌تواند به بهبود نگارش و فهم درست معنی کلمات کمک کند.

1. در روز رستخیز، انسان‌ها برآوردن حقیقت‌های پنهان را تجربه خواهند کرد.
2. برآوردن امیدها و آرزوهای انسان‌ها در روز رستخیز، نشانه‌ای از عدالت الهی خواهد بود.
3. رستخیز زمین و آسمان، برآوردن صدای ناله‌ها و دعاهای بندگان را به همراه دارد.