رقعه نویس

کلمه «رقعه نویس» از دو بخش «رقعه» و «نویس» تشکیل شده است. در قواعد فارسی و نگارشی، نکات زیر را می‌توان برای نگارش این ترکیب در نظر گرفت:

1. تعریف و مفهوم: «رقعه» به معنای نامه یا نوشته‌ای کوتاه است و «نویس» به معنای کسی است که می‌نویسد. بنابراین «رقعه نویس» به شخصی اطلاق می‌شود که رقعه یا نامه می‌نویسد.

2. نگارش صحیح: در نوشتار رسمی، ترکیب «رقعه نویس» باید به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته شود. همچنین به عنوان یک اسم خاص ممکن است با حروف بزرگ آغاز شود، به ویژه اگر در ابتدای جمله استفاده شود.

3. ساختار ترکیب: ترکیب «رقعه نویس» به عنوان یک اسم مرکب می‌تواند به راحتی در جملات استفاده شود و به عنوان فاعل، مفعول یا سایر اجزای جمله قرار گیرد.

4. شیوه استفاده: در متن‌های ادبی یا رسمی، می‌توان از این ترکیب به عنوان اشاره به نویسنده نامه‌ها و رقعات استفاده کرد.

5. نکات نگارشی: در صورت استفاده از این کلمه در متن‌های رسمی یا ادبی، رعایت نکات نگارشی مانند استفاده از کاما، نقطه و سایر علائم نگارشی مهم است.

نمونه جمله: «رقعه نویس با قلمی زیبا، نامه‌ای به دوستش نوشت.»

این ترکیب در محاوره یا نوشتارهای غیررسمی نیز کاربرد دارد و می‌توان به سادگی از آن استفاده کرد.

1. رقعه نویس با دقت و مهارت، متن سفارش را بر روی کاغذی زیبا نوشت.
2. در زمان‌های قدیم، رقعه نویس‌ها نقش مهمی در ارسال پیام‌ها و نامه‌ها داشتند.
3. رقعه نویس مشهور شهر، همیشه دست به قلمی خوش دارد و آثارش مورد توجه مردم قرار می‌گیرد.