زبان بند

کلمه "زبان بند" در فارسی به معنای "زبان بند" یا "زبان را بسته" است و می‌تواند به دو شکل مورد استفاده قرار گیرد:

1. به عنوان یک ترکیب: در این حالت، "زبان بند" به عنوان یک واژه ترکیبی در نظر گرفته می‌شود و ممکن است به معنای وسیله‌ای برای بستن زبان یا به معنای محدود کردن صحبت کردن به کار رود. در جملات، می‌توانید آن را به صورت زیر استفاده کنید:

   • "او از زبان بند استفاده کرد تا از صحبت کردن خودداری کند."
2. به عنوان یک عبارت توصیفی: این عبارت می‌تواند به معنای عدم اجازه برای صحبت کردن یا سانسور استفاده شود. به عنوان مثال:
   • "در برخی موارد، زبان بند می‌تواند معنای محدودیت در بیان نظرات باشد."

قواعد نگارشی:

• در نگارش عبارات حتماً توجه کنید که "زبان بند" به صورت جدا نوشته شود مگر این که در ترکیب خاصی به کار رود.
• معمولاً در متون ادبی یا رسمی، این کلمه به گونه‌ای به کار می‌رود که مفهوم دقیق آن مفهوم محدودیت یا سکوت را القا کند.
• از نظر جملات، از فعل‌های مناسب برای ارتباط بین "زبان بند" و دیگر اجزای جمله استفاده کنید.

مثال:

• "قوانین جدید مانند یک زبان بند بر آزادی بیان مردم تاثیر گذاشت."

به یاد داشته باشید که ترکیب‌های فارسی ممکن است به شرایط خاصی بستگی داشته باشند و باید در زمینه‌های مختلف مورد بررسی قرار گیرند.

1. او به دلیل عصبانیتش، زبان بندش را از دست داد و به شدت داد و فریاد کرد.
2. در بسیاری از فرهنگ‌ها، زبان بند به معنای کنترل کلام و تفکر پیش از صحبت کردن است.
3. معلم به دانش‌آموزان یادآوری کرد که در محیط‌های رسمی، نگه داشتن زبان بند بسیار مهم است.