کلمه "زمین دار" یکی از ترکیب‌های زبان فارسی است که به معنای مالک یا دارنده زمین استفاده می‌شود. در نوشتن و استفاده از این ترکیب، توجه به چند نکته نگارشی و قواعدی مهم است:

1. فاصله‌گذاری: ترکیب "زمین دار" به صورت جداگانه نوشته می‌شود و بین دو کلمه فاصله باید رعایت شود.

2. حروف بزرگ و کوچک: در آغاز جمله، حرف اول "زمین" باید با حرف بزرگ نوشته شود. مثال: "زمین داران باید قوانین را رعایت کنند."

3. نقطه‌گذاری: اگر این ترکیب در انتهای جمله قرار گیرد، باید با نقطه یا سایر علائم نگارشی (جمله پرسشی، تعجبی و ...) همراه باشد.

4. جمع‌سازی: در صورتی که بخواهید به جمع آن اشاره کنید، به "زمین داران" تبدیل می‌شود که همچنان فاصله بین دو کلمه رعایت می‌شود.

5. تلفظ: در گفتار، به تلفظ صحیح هر دو کلمه توجه شود و بخصوص تاکید بر روی "دار" به عنوان پسوند مالکیت.

به طور کلی، استفاده صحیح از ترکیب‌ها و رعایت قواعد نگارشی مهم است تا متن شما منظم و قابل فهم باشد.

1. زمین دار محلی تصمیم گرفت که زمین‌هایش را به کشاورزان جوان اجاره دهد تا به آن‌ها کمک کند رشد کنند.
2. با تلاش مستمر و مدیریت مناسب، زمین دار موفق شد محصولاتی با کیفیت بالا از زمین خود برداشت کند.
3. زمین دار برای حفاظت از منابع طبیعی، روش‌های کشاورزی پایدار را در زمین‌هایش به کار گرفت.