کلمه "ستایش" در زبان فارسی به معنی تحسین، تمجید و تقدیر است. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته وجود دارد که می‌تواند مفید باشد:

1. تلفظ صحیح: "ستایش" به صورت "sataayesh" تلفظ می‌شود و باید توجه داشت که حروف "س" و "ت" به وضوح بیان شوند.

2. معانی و کاربردها:

   • "ستایش" به عنوان اسم، به معنای تحسین و بزرگداشت چیزی یا کسی است. مثلاً "ستایش از هنرمند" یعنی تحسین هنرمند.
   • به عنوان فعل نیز می‌توان از "ستودن" استفاده کرد؛ مثلاً "او را ستایش می‌کنم".

3. جملات نمونه:

   • "من به ستایش از فرهنگ غنی کشورم افتخار می‌کنم."
   • "هر انسان باید به ستایش خوبی‌ها و بزرگی‌های دیگران بپردازد."

4. قواعد نوشتاری:

   • در متون رسمی و ادبی، استفاده از کلمه "ستایش" مناسب است و باید در جمله‌ها به درستی بکار رود.
   • توجه به نگارش صحیح و فاصله‌گذاری در جمله از اهمیت بالایی برخوردار است.
5. نکات نگارشی:
   • اگر "ستایش" بخشی از یک متن رسمی باشد، بهتر است از آن در قالب جملات کامل و با رعایت ادب و احترام استفاده کنید.
   • در نوشته‌های ادبی و شعری، "ستایش" می‌تواند به عنوان یک مضمون مرکزی مورد استفاده قرار گیرد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "ستایش" به درستی و تاثیرگذار استفاده کنید.

البته! در اینجا چند جمله که کلمه "ستایش" به کار رفته است، آورده شده است:

1. معلم از تلاش‌های دانش‌آموزان خود ستایش کرد و آن‌ها را تشویق کرد تا به کوشش ادامه دهند.
2. عمل خیرخواهانه‌اش باعث شد که بسیاری از او ستایش کنند و از خدماتش تقدیر نمایند.
3. شعر او به قدری زیبا بود که همه به ستایش از هنرش پرداختند.
4. ستایش از طبیعت در آثار هنری به وضوح قابل مشاهده است، به طوری که هنرمندان زیبایی‌های آن را به تصویر می‌کشند.
5. در مراسمی ویژه، از پزشکان و پرستاران به خاطر زحماتشان در دوران سخت بیماری ستایش شد.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!