"فرا آوردن" یک فعل ترکیبی است که به معنی آوردن یا به دست آوردن از دور یا با وسایل خاص استفاده می‌شود. در نوشتار و نگارش فارسی، توجه به قواعد زیر در استفاده از "فرا آوردن" مهم است:

1. صرف فعل: این فعل به صورت‌های مختلف صرف می‌شود. برای مثال:

   • من فرا می‌آورم
   • تو فرا می‌آوری
   • او فرا می‌آورد
   • ما فرا می‌آوریم
   • شما فرا می‌آورید
   • آنها فرا می‌آورند

2. نحوه استفاده در جملات: معمولاً فعل "فرا آوردن" در جملات به معنای کسب یا به دست آوردن چیزی می‌آید. به عنوان مثال:

   • او توانسته است اطلاعات جدیدی را فرا آورد.
   • دانش‌آموزان در تلاش هستند تا مهارت‌های جدید را فرا آورند.

3. نوشتار صحیح و قواعد نگارشی: در نگارش، به استفاده صحیح از فعل در زمان‌های مختلف دقت کنید. به عنوان مثال، زمانی که در مورد آینده صحبت می‌کنید، احتمالاً باید از زمان آینده استفاده کنید:

   • من در آینده‌ی نزدیک، اطلاعات بیشتری را فرا خواهم آورد.

4. استفاده از مصدر: توجه داشته باشید که در موارد ادبی یا رسمی، ممکن است بخواهید از مصدر فعل (فرا آوردن) به طور مستقیم استفاده کنید:

   • هدف از یادگیری، فرا آوردن علم و آگاهی است.
5. افت و خیز معنایی: با توجه به متن، ممکن است معانی متفاوتی از "فرا آوردن" استنتاج شود. بنابراین، در نگارش خود باید به بافت متن دقت کنید تا معنای مورد نظر به وضوح منتقل شود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از "فرا آوردن" به طور مؤثر و صحیح در نگارش خود استفاده کنید.

1. او توانست با تلاش و کوشش بسیار، استعدادهای نهفته خود را فرا آورد.
2. معلم دانشگاه به دانشجویان یاد داد که چگونه می‌توانند ایده‌های نو را فرا آورند و به واقعیت تبدیل کنند.
3. برای فرا آوردن یک اثر هنری بی‌نظیر، هنرمند ساعت‌ها زمان صرف کرده و از خلاقیت خود بهره‌برداری کرده است.