کلمه "فراخ روی" در زبان فارسی به معنای "دارای صورت یا روی باز" یا به طور کلی "شخصی با چهره و رویی باز و دلپذیر" به کار می‌رود و در متون ادبی و محاورات استفاده می‌شود. برای کاربرد صحیح این کلمه و قواعد نگارشی مربوط به آن، نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

1. نوشتار صحیح: کلمه "فراخ روی" باید به صورت صحیح و با فاصله بین دو واژه نوشته شود. همچنین توجه داشته باشید که باید از حروف فارسی استفاده کنید.

2. جنس و تعداد: این ترکیب معمولاً به صورت نکره و مفرد استفاده می‌شود، اما می‌توان در صورت نیاز به معانی جمع یا مؤنث توجه کرد. مثلاً "فراخ‌رویان" برای جمع یا "فراخ‌رویی" برای مؤنث.

3. استفاده در جملات: کلمه "فراخ روی" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود. مثلاً: "او دارای چهره‌ی فراخ روی است."

4. قافیه و موسیقی زبانی: در شعر و ادبیات، "فراخ روی" می‌تواند برای ایجاد قافیه و موسیقی زبانی به کار برود. به همین دلیل، استفاده از آن در اشعار و نثرهای ادبی معمول است.

5. معنی و مفهوم: مهم است که مفهوم این کلمه در متن روشن باشد. در مواردی ممکن است به خاطر زیبایی یا معانی دیگر از آن استفاده شود.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه "فراخ روی" به صورت صحیح و مناسب در نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. درختان بزرگ و فراخ روی در پارک فضای دل‌انگیزی برای استراحت فراهم کرده‌اند.
2. این مبلمان با طراحی فراخ روی، راحتی و آرامش را به نشیمن می‌آورد.
3. او با استفاده از رنگ‌های شاداب و فراخ روی، توانسته است فضایی دلپذیر برای مهمانی‌ها ایجاد کند.