کلمه "فراخ سخن" به معنای کسی است که در گفتار و بیان، آزادی عمل و توانایی بالایی دارد. برای استفاده درست از این ترکیب در نگارش فارسی، نکات زیر را باید در نظر داشت:

1. نوشتار صحیح: ترکیب "فراخ سخن" باید به همین شکل نوشته شود و از هر گونه تغییر در آن پرهیز شود.

2. استفاده از علامت‌ها: در صورتی که "فراخ سخن" در جملات به عنوان توصیف استفاده شود، باید به نگارش درست جمله دقت کرد. به عنوان مثال: «او مردی فراخ سخن است.»

3. فعل مناسب: برای توصیف قابلیت‌ فرد در بیان، از افعالی مانند «بودن»، «داشتن» و ... به کار ببرید. مثلاً: «او سخنان فراخی دارد.»

4. کلمات مربوط: در متن‌های ادبی و توصیفی، می‌توان از واژه‌های مرتبط با بلاغت و بیان، مانند "بلاغت"، "فصاحت"، و "شیوایی" استفاده کرد تا مفهوم "فراخ سخن" را بهتر منتقل کند.

5. فخامت زبان: در متون رسمی و ادبی، بهتر است از زبان فخیم و لطیف استفاده کنید، تا مفهوم به خوبی منتقل شود.

6. اجتناب از تکرار: در یک متن، سعی شود از تکرار "فراخ سخن" پرهیز شود و به جای آن از مترادف‌هایی مانند "فصیح" یا "رسا" استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به طور مؤثر از کلمه "فراخ سخن" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. در مهمانی شام، او با فراخ سخن از خاطرات کودکی‌اش صحبت کرد و همه را به خنده انداخت.
2. معلم از دانش‌آموزان خواست تا با فراخ سخن دربارهٔ ایده‌های خلاقانه خود برای پروژه‌های گروهی صحبت کنند.
3. او به عنوان یک نویسنده با فراخ سخن به بررسی مسائلی اجتماعی پرداخت و در کتابش نظرات عمیق خود را بیان کرد.