کلمه "قر زدن" یکی از اصطلاحات محاوره‌ای در زبان فارسی است که به معنای نشستن یا به طور غیرجدی در حال استراحت یا ریلکس بودن است. در زیر به برخی نکات نگارشی و قواعد مرتبط با آن اشاره می‌شود:

1. نگارش صحیح: کلمه "قر زدن" به دو بخش "قر" و "زدن" تقسیم می‌شود. "قر" به معنای نشستن ناهماهنگ یا به شکل غیررسمی است و "زدن" به مفهوم عمل کردن یا انجام دادن. این اصطلاح معمولاً به صورت "قر زدن" نوشته می‌شود و نیاز به خط انشایی خاصی ندارد.

2. پیشوند و پسوند: "قر" در این عبارت به صورت مستقل استفاده می‌شود و هیچ پیشوند یا پسوند خاصی نمی‌گیرد. بنابراین، در نگارش این کلمه باید دقت کنید که از فرم‌های اشتباه مانند "قرزدن" یا "قرزنی" پرهیز کنید.

3. استفاده در جملات: این اصطلاح معمولاً در جملات محاوره‌ای و غیررسمی به کار می‌رود. برای مثال: "بعد از کار، می‌نشینم و یک ساعت قر می‌زنم."

4. زبان رسمی: در نوشتار رسمی یا متون ادبی، بهتر است از این نوع اصطلاحات خودداری کنید و به جای آن از واژه‌های رسمی‌تری استفاده نمایید.

5. قید و شرط: اگر از این تعبیر در متون غیررسمی استفاده می‌کنید، بهتر است مشخص کنید که در چه شرایطی به کار می‌رود، تا از سو misunderstandings جلوگیری شود.

امیدوارم این نکات برای شما مفید بوده باشد! اگر سوالات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

1. او عادت دارد وقتی ناراحت است، در گوشه‌ای تنها قر بزند و به افکارش فکر کند.
2. بچه‌ها در پارک مشغول بازی بودند و صدای قر زدن آن‌ها در فضا پیچیده بود.
3. وقتی که تلفن زنگ می‌زند، همیشه به یاد دوستم می‌افتم که به شوخی می‌گفت: "گوشی‌ات قر می‌زند!"