کلمه "قر" و "غمزه" به عنوان فعل و یا صفاتی از رفتار یا حالت حدود مشخصی دارند. در اگر بخواهیم در مورد قواعد نگارشی و نحوی این دو کلمه صحبت کنیم، به نکات زیر توجه نمایید:

قواعد نگارشی و نحوی:

1. نوشتار صحیح: هر دو کلمه باید به درستی و با توجه به املای صحیح آنها نوشته شوند.

   • "قر" (قَرّ) به معنی جلب توجه یا نظر است و معمولاً به صورت فعل (قر آمدن) به کار می‌رود.
   • "غمزه" (غَمزه) به معنای ناز و عشوه یا اشاره‌ای به معنی جذابیت اشاره دارد.

2. تطبیق با ساختار جملات: زمان و حالت فعل باید با فاعل و مفعول جمله سازگار باشد:

   • مثال: "او با قر آمدن، توجه همه را جلب کرد."
   • مثال: "غمزه‌ای از او جانم را خسته کرد."

3. استفاده درست از علامت‌های نگارشی: استفاده از ویرگول و نقطه‌گذاری مناسب در جملات مهم است تا مفهوم جملات واضح‌تر شود:

   • "با قر و غمزۀ او، دل‌ها به دست آمدند."
4. انتخاب واژه‌های مناسب: در انتخاب واژه‌ها، دقت کنید که معنای درست و ادبی آنها را درک کرده و مناسب موضوع و موقعیت خود به کار ببرید.
   • در شعری: "قر و غمزه‌ات جانم را گرفت."

مثال‌های بیشتر:

• قرب و غمزه: "او با قر آمدن و غمزه‌هایش، دل همه را ربود."
• جملات توصیفی: "قرش دلنشین بود و غمزه‌هایش تمام دل‌ها را به دست می‌آورد."

این اصول می‌تواند به شما کمک کند تا از این دو واژه به طور مؤثر و درست در جملات خود استفاده کنید.

1. وقتی او با قر و غمزه به مهمانی آمد، همه نگاه‌ها به او جلب شد.
2. لبخند شیرین او و قر و غمزه‌اش، باعث شد تا دل‌ هر کسی به تپش بیفتد.
3. او همیشه با قر و غمزه به جمع می‌پیوندد و جو را شاداب می‌کند.