گوش خراش

کلمه "گوش‌خراش" جزء واژه‌های مرکب در زبان فارسی است و قواعد نگارشی خاصی را در خود دارد. در اینجا برخی از نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه بیان می‌شود:

1. نحوه نوشتن: "گوش‌خراش" باید به صورت هم‌نوشت (بدون فاصله) و با استفاده از یک خط تیره (ـ) بین دو قسمت آن نوشته شود. خط تیره نشان‌دهنده ترکیب دو واژه "گوش" و "خراش" است.

2. معنی: "گوش‌خراش" به معنای صدا یا نوایی است که برای گوش آزاردهنده و ناپسند به نظر می‌رسد. این واژه معمولاً در توصیف صداهای ناهنجار و خشن به کار می‌رود.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت مورد استفاده قرار می‌گیرد. مانند: "صدای گوش‌خراشی از اتاق کناری می‌آمد."

4. قواعد نگارشی: در نوشتن متن‌های رسمی یا ادبی، باید توجه داشت که واژه‌ها به درستی و با رعایت قواعد نگارشی نوشته شوند. "گوش‌خراش" باید در متن‌هایی که به توصیف صداها یا احساسات پرداخته می‌شود، به کار رود.

5. کاربرد: این واژه به‌طور معمول در متون ادبی، نقد موسیقی، یا توصیف صداهای محیط استفاده می‌شود و بار معناشناختی خاصی دارد.

امیدوارم این نکات به شما در درک و استفاده درست از کلمه "گوش‌خراش" کمک کند!

1. صدای گوش‌خراش اتومبیل‌های دیزلی در خیابان، خواب شبانه‌ام را مختل کرد.
2. برخی از هنرمندان بابت موسیقی گوش‌خراش خود انتقادات زیادی دریافت کرده‌اند.
3. وقتی حیوانات در باغ وحش شروع به فریاد زدن کردند، صدای گوش‌خراششان همه بازدیدکنندگان را آزرد.