لمع

کلمه "لمع" در زبان فارسی به معنای تابیدن یا درخشیدن است و به‌خصوص در متون ادبی و شعر کاربرد دارد. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه و شکل‌های آن اشاره می‌کنم:

1. معنی و کاربرد:

   • "لمع" به معنای درخشیدن یا نور افشاندن است. این کلمه معمولاً در زمینه‌های ادبی و شاعری به کار می‌رود.

2. صرف:

   • "لمع" معمولا به‌صورت مصدر (فعل) به کار می‌رود. شکل‌های مختلف آن در ادبیات ممکن است شامل لمعت، لمعان، و ... باشد.

3. نکات نگارشی:

   • وقتی از "لمع" در جمله استفاده می‌کنید، باید توجه داشته باشید که نحوه قرار گیری آن در جمله با توجه به مفهوم کل جمله باشد. مثلاً:
     • "چشمانش مانند ستاره‌ای لمع می‌زدند."
   • همچنین، برای بهبود جملات می‌توان از تشبیهات و صورت‌های مجازی بهره برد.

4. نقش جملاتی:

   • "لمع" می‌تواند به‌عنوان فعل یا بخشی از توصیف در جملات توصیفی استفاده شود، مثلاً:
     • "عطر گل‌ها در باغ، هوای تازه‌ای لمع می‌زد."
5. استفاده در شعر:
   • در شعر، "لمع" می‌تواند به عنوان یک تصویر زیبا و شاعرانه به کار رود. شاعران معمولاً به این کلمه برای ایجاد حس زیبایی و درخشش در آثار خود می‌پردازند.

با رعایت این نکات می‌توان استفاده مناسبی از کلمه "لمع" در متون خود داشت.

1. زیر نور آفتاب، سنگ‌های قیمتی در میان شن‌ها به زیبایی لمع می‌زدند.
2. چشمان او در تاریکی شب مانند ستاره‌ها لمع می‌زد و دل هر بیننده‌ای را می‌ربود.
3. دستان کودک هنگام بازی در آب، حباب‌هایی را ایجاد می‌کرد که به سرعت به سطح آمده و لمع می‌زدند.