منظور کردن

کلمه "منظور کردن" به معنای "مقصود قرار دادن" یا "هدف قرار دادن" است و در زبان فارسی به صورت‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به چند نکته از قواعد نگارشی و کاربردی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. ساختار و ترکیب:

   • "منظور" به‌عنوان اسم به کار می‌رود و "کردن" فعل است. این ترکیب به‌عنوان یک فعل مرکب در جملات استفاده می‌شود.

2. تحلیل جمله:

   • به‌کارگیری "منظور کردن" در جمله به‌صورت زیر است:
     • مثال: "او منظور کرد که به سفر برود."
     • در این جمله "او" فاعل، "منظور کرد" فعل، و "که به سفر برود" مفعول است.

3. مناسبت نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، بهتر است از عبارات واضح و بدون ابهام استفاده کنید.
   • مثال: به جای "منظور کردن از این گفته"، می‌توان از "مقصود از این گفته" استفاده کرد که بیشتر در نوشتار رسمی و ادبی مناسب است.

4. صرف و نحو:

   • "منظور کردن" در زمان‌های مختلف قابل صرف است. مثلاً:
     • حال: من قصد دارم منظور کنم.
     • گذشته: او منظور کرده بود.

5. اجتناب از تکرار:

   • در نوشتار، می‌توان از مترادف‌ها برای جلوگیری از تکرار استفاده کرد. به عنوان مثال، به جای تکرار "منظور کردن"، می‌توان از "هدف قرار دادن" یا "مقصود داشتن" استفاده کرد.
6. توجه به زمینه:
   • بسته به زمینه و موضوع صحبت، ممکن است لازم باشد از معانی دقیق‌تری استفاده کنید، به‌ویژه در متون رسمی یا تحلیلی.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌طور مؤثری از "منظور کردن" در نوشتار و گفت‌وگوی خود استفاده کنید.

1. معلم در جلسه امروز، منظور کردن مسائل پیچیده ریاضی را برای دانش‌آموزان توضیح داد.
2. وقتی که او صحبت می‌کرد، متوجه شدم که منظور کردن احساساتش برایش سخت است.
3. به نظر می‌رسید که منظور کردن از این سخن، پیامی عمیق‌تر دارد که باید بیشتر بررسی شود.