واژه "میان‌دار" به معنای شخص یا چیزی است که در میان دو یا چند عنصر یا گروه قرار دارد. در نگارش این کلمه، باید به برخی از قواعد فارسی و نگارشی توجه کرد:

1. نوشتار تفکیک‌ناپذیر: "میان‌دار" باید به‌صورت یک‌کلمه نوشته شود و از خط فاصله بین "میان" و "دار" استفاده شود. این خط فاصله نشان‌دهنده ترکیب بودن این دو بخش است.

2. معنی و کاربرد: این کلمه می‌تواند در معنای مختلفی به کار رود. برای مثال، در مباحث اجتماعی به شخصی اشاره دارد که در بین دو گروه قرار دارد یا در مسائل فنی به شیء یا وسیله‌ای اشاره دارد که در میان دو بخش عمل می‌کند.

3. استفاده در جملات: در جملات باید به نحوی استفاده شود که معنای مورد نظر را به روشنی منتقل کند. مثلاً: "او میان‌دار جلسات مختلف بود و نقش مهمی در هماهنگی آن‌ها ایفا کرد."

4. توجه به ترکیب‌ها: توجه داشته باشید که ترکیبات و اصطلاحات مرتبط با این واژه نیز باید به درستی استفاده شوند تا مفهوم دقیق آن حفظ شود.

5. نحوه‌ی تلفظ: این کلمه باید به‌درستی تلفظ شود. "میان" به معنی "وسط" و "دار" به معنای "داشتن" است که با هم ترکیب شده‌اند.

از این قواعد می‌توان در استفاده‌ی صحیح از کلمه "میان‌دار" در نوشتار و گفتار فارسی پیروی کرد.

1. در بالای کوه، میان‌دار این منطقه قرار داشت که به سفرهای گردشگری کمک می‌کرد.
2. او به عنوان میان‌دار در مراسم عروسی، وظیفه‌ی هماهنگی برنامه‌ها را بر عهده داشت.
3. میان‌دار این گروه، با تجربه و توانایی‌هایش، همه را به همکاری و تعامل بیشتر ترغیب کرد.