ناز و نوز

کلمات "ناز" و "نوز" در زبان فارسی هر دو دارای معانی و کاربردهای خاص خود هستند و قواعد نگارشی خاصی نیز دارند. در ادامه به توضیح این دو کلمه و قواعد مربوط به آن‌ها می‌پردازیم:

1. ناز

• معنا: ناز به معنای لطافت، زیبایی و عشوه در رفتار است. این کلمه همچنین می‌تواند به معنای طلب کردن یا خواستن نیز به کار رود.
• قواعد نگارشی:
  • این کلمه به‌طور کلی به صورت "ناز" نوشته می‌شود و در جملات همواره باید دقت کرد که معنای آن در بافت جمله کاملاً مشخص باشد.
  • مثال: "او به خاطر نازش میان دوستانش معروف است."

2. نوز

• معنا: نوز به معنای نوزاد یا کودک تازه به دنیا آمده است و در زبان فارسی به عنوان نامی برای بیان سن کم یا وضعیت نوزادی به کار می‌رود.
• قواعد نگارشی:
  • این کلمه نیز به صورت "نوز" نوشته می‌شود و باید در جملات به وضوح مشخص شود که به نوزاد اشاره دارد.
  • مثال: "نوز در آغوش مادرش خوابیده بود."

نکات عمومی

• توجه به نَقش: برای استفاده صحیح از این دو کلمه باید به نقش آن‌ها در جمله توجه داشته باشید. چه زمانی به عنوان اسم استفاده می‌شوند و چه زمانی می‌توانند وصف‌کننده باشند.
• جدا نویسی و پیوستگی: این کلمات به خودی خود واحد هستند و نیازی به جدا نویسی یا ترکیب با دیگر کلمات ندارند.

به طور کلی، دقت در معنی و سیاق استفاده از این دو کلمه اهمیت زیادی دارد تا از ابهام یا اشتباه در فهم آن‌ها جلوگیری شود.

1. ناز دختر کوچک با نوزش همیشه دل همه را می‌برد.
2. وقتی نوز به دنیا آمد، همه خانواده با عشق و ناز به او نگاه می‌کردند.
3. ناز و محبت مادر برای نوزش، احساس امنیت و آرامش را به ارمغان می‌آورد.