کلمه "ندانم کاری" از ترکیب دو بخش "ندانم" و "کاری" تشکیل شده است. در زبان فارسی، این نوع ترکیب‌ها معمولاً به موضوعاتی اشاره دارد که شخص به نادانی یا عدم اطلاعات در مورد یک موضوع خاص اشاره می‌کند. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و نحوی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: "ندانم کاری" به صورت جداگانه نوشته می‌شود. نباید این دو بخش را به هم متصل کرد.

2. استفاده در جمله: این کلمه به عنوان اسم به کار می‌رود و معمولاً به عمل یا رفتاری اشاره دارد که از روی نادانی یا بی‌توجهی انجام می‌شود. مانند:

   • "او در این موضوع ندانم کاری کرد."

3. ضمیر تأکید: می‌توان از ضمایر تأکیدی نیز استفاده کرد:

   • "این ندانم کاری خود آن شخص بود."
4. معادل‌ها: ممکن است معادل‌هایی مانند "نادانی" یا "جهل" در برخی موارد استفاده شود، اما "ندانم کاری" بیشتر به عمل خاصی اشاره دارد که ناشی از نادانی است.

در استفاده از این ترکیب، توجه به متن و بافت معنایی اهمیت زیادی دارد.

1. ندانم کاری در تصمیم‌گیری‌های مالی می‌تواند به خسارات زیادی منجر شود.
2. او به خاطر ندانم کاری‌هایش، فرصت‌های زیادی را در زندگی از دست داد.
3. ندانم کاری در مدیریت زمان باعث شد که پروژه به تعویق بیفتد.