کلمه "بینی" و "بین الله" از دو واژه مختلف هستند که هر کدام قواعد خاص خود را دارند. در زیر به توضیح هر یک می‌پردازم:

کلمه "بینی"

1. تعریف: "بینی" در زبان فارسی به معنای "توجه کردن" یا "دیدن" است و به عنوان فعل استفاده می‌شود.
2. قواعد نگارشی:
   • این کلمه معمولاً به صورت «بینی» نوشته می‌شود و از ضمائر، قیدها و سایر اجزای جمله پیروی می‌کند.
   • در جملاتی که ضمیر شخصی به کار می‌رود، مثلاً: «تو چه می‌بینی؟» یا «اگر بینی، خواهی فهمید».

کلمه "بین الله"

1. تعریف: "بین الله" عبارتی است که به معنای "در نظر خدا" یا "در شناخت خدا" به کار می‌رود و معمولاً در متون دینی یا ادبی به کار می‌رود.
2. قواعد نگارشی:
   • این عبارت باید به صورت درست و با فاصله نوشته شود: "بین الله".
   • برای تأکید بر قدرت یا علم الهی می‌توان آن را در جملات مختلف به کار برد. مثلاً: «ما هر کار کنیم، در نظر خداوند بین الله است».

نکات کلی

• اهمیت نگارش صحیح: برای جلوگیری از ایجاد ابهام یا اشتباه، همواره باید به املای صحیح و فاصله‌گذاری درست توجه شود.
• حفظ بافت معنایی: هر یک از این کلمات در بستر خاص خود معنایی متفاوت خواهد داشت، بنابراین استفاده از آن‌ها در جملات باید متناسب با مفهوم کلی جمله باشد.

اگر سوالات بیشتری دارید یا به اطلاعات بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!

1. بینی من در حین نماز به سجده می‌رسد و احساس نزدیکی به خداوند را تجربه می‌کنم.
2. در عالم حقیقت، بین الله و بندگانش ارتباطی عمیق و معنوی برقرار است.
3. بینی حقایق معنوی را در دل شب و در دل ذکر، نزدیک‌تر از همیشه احساس می‌کنم، جایی که بین الله روی می‌دهد.