کلمه "پایان‌نامه" به عنوان یک واژه ترکیبی و تخصصی در زبان فارسی به کار می‌رود که به معنای گزارشی است که در پایان دوره‌های تحصیلی دانشگاهی، به ویژه در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا، تهیه و ارائه می‌شود. در نگارش کلمه "پایان‌نامه" به برخی نکات قواعدی و نگارشی باید توجه کرد:

1. نقطه‌گذاری: "پایان‌نامه" باید به شکل یک کلمه نوشته شود و از نوشتن جدا (پایان نامه) پرهیز شود، زیرا این واژه یک اصطلاح خاص است.

2. تنوین و حرف "و": در زبان فارسی، اگر در جمله‌ای به "پایان‌نامه" اشاره شود، نیازی به استفاده از حرف "و" برای اتصال ندارد. به عنوان مثال: «تحقیق من درباره پایان‌نامه‌ام است».

3. استفاده از علامت‌های نگارشی: در مواردی که این واژه در طی جمله یا عنوان به کار می‌رود، شخصیت و نگارش درست به کار برده شود. به عنوان مثال: "پایان‌نامه‌ی من درباره تأثیر تکنولوژی بر آموزش است."

4. رعایت املای صحیح: همواره باید نسبت به املای صحیح "پایان‌نامه" توجه داشت. این عبارت شامل کسرۀ "ی" در انتهای کلمه "نامه" نیست.

5. سراسر نوشتاری: در متون رسمی و علمی، بهتر است از "پایان‌نامه" در قالب ارسالی، اداری و پژوهشی استفاده کنید تا خواننده بتواند با مفهوم و کاربرد آن به راحتی آشنا شود.

استفاده صحیح از این قواعد به درک بهتر مفهوم و مقصود کمک خواهد کرد و در نهایت منجر به نوشتاری شفاف‌تر و دقیق‌تر خواهد شد.

1. پایان نامه من درباره تحلیل تأثیر فناوری اطلاعات بر آموزش آنلاین است.
2. او روزها و شب‌ها را صرف نوشتن پایان نامه‌اش کرد تا به موقع آن را دفاع کند.
3. استاد راهنما به عنوان مشاور، نکات مهمی را برای بهبود پایان نامه به من یادآوری کرد.