کلمه "ابا داشتن" به معنای پرهیز کردن یا اجتناب کردن از چیزی است. در زبان فارسی، برای استفاده صحیح از این ترکیب و نگارش آن می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه‌ی نوشتار: "ابا داشتن" به صورت جدا و با یک فاصله نوشته می‌شود. همچنین، توجه کنید که "ابا" به معنای عدم تمایل و پرهیز است.

2. نحوه‌ی استفاده: این ترکیب معمولاً به عنوان فعل استفاد می‌شود. به عنوان مثال: "او از گفتن حقیقت ابا دارد." در اینجا به خوبی نشان می‌دهد که شخص از بیان حقیقت پرهیز می‌کند.

3. پسوندها و تصریف: می‌توان آن را در زمان‌های مختلف تصریف کرد. به عنوان مثال:

   • "ابا داشتند" (گذشته)
   • "ابا دارند" (حال)
   • "ابا خواهند داشت" (آینده)

4. استفاده‌ی مناسب: این ترکیب معمولاً در متون ادبی و رسمی بیشتر استفاده می‌شود و ممکن است در گفتار روزمره کمتر شنیده شود.

5. جملات با ابا داشتن:
   • "او از مشورت با دیگران ابا دارد."
   • "آنها به دلایل شخصی از حضور در این مراسم ابا داشتند."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ابا داشتن" به طور صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. او از ابا داشتن درباره مشکلات مالی خود به خانواده‌اش سخن نمی‌گفت.
2. همیشه از ابا داشتن در برابر چالش‌ها، انگیزه بیشتری برای پیشرفت پیدا می‌کند.
3. اگرچه او به ابا داشتن در بیان احساساتش عادت کرد، اما می‌داند که این کار به روابطش آسیب می‌زند.