کلمه "پرستیژ" (prestige) در زبان فارسی به معنای اعتبار، مقام و احترام اجتماعی است. در نگارش این کلمه و استفاده صحیح از آن، نکات زیر را می‌توان مدنظر قرار داد:

1. نوشتن صحیح: کلمه "پرستیژ" به همین شکل نوشته می‌شود و از نوشتن آن به اشکال دیگر (مثل "پرستیز" یا "پریستیژ") خودداری کنید.

2. نحوه‌ی استفاده: این کلمه معمولاً در جملات به عنوان اسم استفاده می‌شود. برای مثال:

   • "این برند دارای پرستیژ بالایی در جامعه است."
   • "کسب پرستیژ نیاز به تلاش و زمان دارد."

3. نوع کلمه: "پرستیژ" اسم است و به اعتبار و مقام اشاره دارد. از این رو، می‌توان آن را با صفت‌ها یا قیدهای دیگری توصیف کرد. مثلاً:

   • "پرستیژ اجتماعی"
   • "پرستیژ بین‌المللی"

4. جمع و مفرد: "پرستیژ" یک اسم غیر قابل شمارش است و معمولاً به طور مفرد به کار می‌رود.

5. نگارشی: هنگام استفاده از کلمه در متون رسمی یا علمی، به قواعد نگارشی و نقطه‌گذاری توجه داشته باشید.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "پرستیژ" را به درستی و به‌طور مؤثر در نوشتار خود به کار ببرید.

1. داشتن پرستیژ بالا در یک جامعه می‌تواند به افزایش احترام و اعتبار فرد کمک کند.
2. برندهای لوکس معمولاً برای حفظ پرستیژ خود قیمت‌های بسیار بالایی در نظر می‌گیرند.
3. مراسم مجلز و تشریفاتی که با دقت برگزار می‌شوند، به افزایش پرستیژ یک سازمان کمک می‌کنند.