تابیدن

کلمه "تابیدن" در زبان فارسی یک فعل است و به معنای تابیدن یا درخشیدن می‌باشد. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش درست آن، رعایت چند نکته قواعدی و نگارشی ضروری است:

1. صرف فعل: "تابیدن" به شکل‌های مختلف صرف می‌شود. مثلاً:

   • آن را در زمان‌های مختلف به کار ببرید:
     • زمان حال: می‌تابد
     • زمان گذشته: تابید
     • زمان آینده: خواهد تابید

2. قیدها و صفت‌ها: برای توصیف حالت تابیدن، می‌توان از قیدها و صفت‌های مناسب استفاده کرد. مثلاً:

   • "نور خورشید به آرامی می‌تابد."
   • "چشم‌هایش مانند ستاره‌ها می‌درخشند."

3. توجه به جمله‌بندی: برای اطمینان از ارتباط معنایی خوب، سعی کنید "تابیدن" را در جملات مناسب به کار ببرید. مثلاً:

   • "تابش آفتاب در صبح زود زیبایی خاصی دارد."

4. پیشوند و پسوند: کلمه "تابیدن" می‌تواند با پیشوند‌ها و پسوندهای مختلف ترکیب شود:

   • مثلاً: تابیدن به نور (پیشوند) یا تابندگی (پسوند).
5. استفاده در ادبیات: این کلمه در شعر و ادبیات فارسی نیز به وفور دیده می‌شود، می‌توانید با مطالعه اشعار و متون ادبی، با تنوع و زیبایی‌های آن بیشتر آشنا شوید.

رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا از کلمه "تابیدن" به شیوه‌ای صحیح و مؤثر استفاده کنید.

1. نور خورشید به زیبایی بر روی درختان تابید و فضای پارک را دلپذیر کرد.
2. در آن روز بارانی، قطرات آب بر روی پنجره تابیده و طرح‌های زیبایی را ایجاد کردند.
3. احساس آرامش زمانی به من دست داد که نور ملایم چراغ‌های اتاق تابیده و فضایی دلنشین ایجاد کرده بود.