"کناره‌گیر" یک واژه‌ی مرکب در زبان فارسی است که به معنای فردی است که از جمع یا از فعالیت‌های اجتماعی کناره‌گیری می‌کند. بررسی قواعد نگارشی و نحوی این واژه به شرح زیر است:

1. نوشتن با حروف درست: واژه "کناره‌گیر" باید به صورت درست و با استفاده از فاصله مناسب و همچنین حرف "ی" در انتها نوشته شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در وسط جمله استفاده شود، نیازی به نقطه‌گذاری خاصی نیست، اما اگر در انتهای جمله قرار گیرد، معمولاً باید با نقطه (.) یا سایر نشانه‌های نگارشی مناسب همراه باشد.

3. قواعد صرف و نحو: "کناره‌گیر" می‌تواند به عنوان اسم در جمله به کار رود. مثلاً: "او یک کناره‌گیر است." یا "کناره‌گیران جامعه باید حمایت شوند."

4. استفاده از صفات: می‌توان صفات مختلفی قبل از این واژه به کار برد. به عنوان مثال: "یک کناره‌گیر اجتماعی" یا "کناره‌گیری خجالتی".

5. جمع بستن: برای جمع بستن این واژه، معمولاً از پیشوند "ان" استفاده می‌شود: "کناره‌گیران".

6. حالت‌های دیگر نام: این کلمه همچنین می‌تواند به عنوان قید یا صفت توصیفی به کار برود، که در این صورت ممکن است به ساختار جمله تغییر دهد.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل صحیح و مؤثری از واژه "کناره‌گیر" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. او به دلایل شخصی، در جمع‌های دوستانه کناره‌گیر شده است و ترجیح می‌دهد به تنهایی وقت بگذراند.
2. کناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند ناشی از احساس خستگی یا عدم اعتماد به نفس باشد.
3. برای بهبود وضعیت روحی‌اش، تصمیم گرفت به تدریج از کناره‌گیری‌های بیش از حد خود فاصله بگیرد و با دیگران ارتباط برقرار کند.