کلمه «مریض احوال» به معنای فردی است که از نظر جسمی یا روحی در وضعیت ناپایداری قرار دارد. قواعد نگارشی و توضیحات زیر می‌توانند به درک و استفاده صحیح از این کلمه کمک کنند:

1. نوشتار صحیح: کلمه «مریض احوال» باید به صورت جدا از هم نوشته شود و به شکل «مریض احوال» صحیح است.

2. استفاده در جمله: این عبارت معمولاً در توصیف وضعیت فردی به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • «او در این مدت مریض احوال بود و نیاز به مراقبت داشت.»

3. چگونگی بکارگیری: این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند همراه با اسم‌هایی مانند «انسان»، «فرد» و یا «بیمار» استفاده شود:

   • «او یک مریض احوال بود که تحت درمان قرار گرفت.»

4. توجه به قواعد نگارشی: در جمله‌سازی با کلمه «مریض احوال»، باید از قواعد نگارشی نظیر استفاده درست از ویرگول، نقطه، و سایر علائم نگارشی پیروی کرد.

5. جایگزین‌ها: برای توصیف وضعیت مشابه می‌توان از کلمات دیگری مانند «بیمار»، «نزار» و «ناصحیح‌الاحوال» استفاده کرد، البته معنا و حس هر یک ممکن است اندکی متفاوت باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «مریض احوال» به شکل درست و مؤثری در نگارش فارسی استفاده کنید.