کلمه "مصیبت خوان" به صورت ترکیبی از دو واژه "مصیبت" و "خوان" تشکیل شده است. در زبان فارسی، نگارش و قواعد مربوط به این ترکیب نیاز به توجه به موارد زیر دارد:

1. تعریف واژه‌ها:

   • "مصیبت": به معنای حادثه یا رخداد سخت و ناگوار است.
   • "خوان": در این context به معنای شخصی است که مصیبت را می‌خواند. معمولاً در فرهنگ ایرانی‌ها، به اشخاصی اطلاق می‌شود که در مجالس عزا و مرثیه؛ نوحه‌خوانی می‌کنند.

2. نگارش صحیح:

   • این کلمه به صورت "مصیبت‌خوان" نوشته می‌شود و باید از فاصله بین دو واژه پرهیز کرد.
   • استفاده از "تنوین" و "الف" در "خوان" در این ترکیب صحیح نیست و باید "مصیبت‌خوان" نوشته شود.

3. قواعد نگارشی:

   • در مواردی که کلمات به صورت ترکیبی قرار می‌گیرند و مفهوم واحدی را منتقل می‌کنند، باید به صورت وابسته و بدون فاصله نوشته شوند.
   • برای نشان دادن وابستگی لفظی میان "مصیبت" و "خوان"، استفاده از "خط تیره" (ـ) الزامی است: "مصیبت‌خوان".
4. نحوه استعمال:
   • در جملات به این شکل می‌توان آن را به کار برد: "او یکی از بهترین مصیبت‌خوان‌ها در منطقه است."
   • همچنین، توجه به موقعیت اجتماعی و فرهنگی که این واژه در آن به کار می‌رود، اهمیت زیادی دارد.

استفاده صحیح از این کلمه در متون و نوشته‌ها می‌تواند نشان‌دهنده دقت و تسلط نویسنده بر زبان فارسی باشد.