توسل جستن یکی از عبارات فارسی است که معمولاً به معنای پناه بردن به کسی یا چیزی برای کمک و یاری به کار می‌رود. در راستای نگارش این عبارت و قواعد مربوط به آن، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. مجوز استفاده: کلمه "توسل" به معنی پناه بردن، مدد طلبیدن و استمداد است. بنابراین در متون رسمی و ادبی می‌توان از آن استفاده کرد.

2. نحو: این عبارت به طور معمول به صورت "توسل جستن به (کسی یا چیزی)" به کار می‌رود. در این ساختار، نام "کسی" یا "چیزی" مشخص می‌کند که به آن توسل می‌شود.

3. فعل: "جستن" در اینجا به معنی تلاش برای رسیدن به چیزی است و معادل "طلب کردن" یا "آوردن" نیز می‌تواند باشد. به همین دلیل، جمله "توسل جستن به خدا" یا "توسل جستن به اهل بیت" صحیح است.

4. رفتار نگارشی: این عبارت به صورت رسمی و ادبی در متون به کار می‌رود. بهتر است در متون محاوره‌ای کمتر استفاده شود مگر در زمینه‌های خاصی که موضوع بحث است.

5. تنوع در استفاده: می‌توان از معادل‌های دیگری چون "توسل کردن" نیز استفاده نمود، که به همان معنی است و در بعضی متون رایج‌تر است.

6. پیشنهادات: هنگام استفاده از این عبارت، می‌توان به نکات معنایی و فرهنگی آن نیز توجه کرد، به ویژه در متون مذهبی و عرفانی که بر اهمیت توسل به خداوند و اهل بیت تأکید می‌شود.

به طور کلی، استفاده از عبارت "توسل جستن" در زبان فارسی صحیح و معتبر است، و با رعایت قواعد نگارشی و جمله‌بندی مناسب، می‌توان از آن در نوشتارهای خود بهره برد.