کلمه "حضور" در زبان فارسی به معنای وجود داشتن، شرکت کردن و یا در جایی حاضر بودن است. در ادامه، قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نحوه نوشته شدن: کلمه "حضور" به همین شکل و با این املای صحیح نوشته می‌شود.

2. ترکیب‌های رایج:

   • حضور داشتن: به معنای شرکت کردن در یک مکان یا رویداد.
   • حضور یافتن: به معنای رسیدن به یک مکان برای شرکت در فعالیتی.
   • حضور لازم: اشاره به الزامی بودن حضور فرد در یک مکان یا رویداد.

3. قواعد املایی:

   • در نوشتار فارسی، کلمه "حضور" از نظر املایی درست و معتبر است و نیازی به تغییر ندارد.

4. زمینه‌های کاربرد:

   • در متون رسمی، حقوقی و اداری معمولاً از این کلمه برای اشاره به شرکت افراد در جلسات، کنفرانس‌ها و دیگر رویدادها استفاده می‌شود.
   • در متون غیررسمی یا روزمره نیز به طور متداول می‌توان از آن برای اشاره به وجود و حالت حاضر استفاده کرد.
5. نکات نگارشی:
   • در جملات فارسی، معمولاً پس از کلمه "حضور" از حرف جر "در" و سپس از اسم مکان یا موضوع مورد نظر استفاده می‌شود (مثلاً: "حضور در جلسه"، "حضور در کنسرت").
   • در نوشتارهای رسمی و اداری، می‌توان از "حضور محترم" برای احترام به مخاطب استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "حضور" در نوشتارهای خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "حضور" در جمله‌ها آورده شده است:

1. حضور شما در این مراسم برای ما افتخار است.
2. مدیر جلسه از حضور تمامی اعضا تشکر کرد.
3. حضور مستمر دانش‌آموزان در کلاس، به یادگیری بهتر آنها کمک می‌کند.
4. ما به دلیل حضور مهمانان ویژه، برنامه را تغییر دادیم.
5. حضور پر رنگ جوانان در این جشنواره، نشان‌دهنده اهمیت فرهنگ‌سازی است.

امیدوارم این جملات مفید باشند!