کلمه "خبر داشتن" در زبان فارسی ترکیبی است که به معنای آگاهی یا اطلاعات داشتن درباره یک موضوع خاص به‌کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. فعل و اسم: "خبر داشتن" یک ترکیب فعلی است و در جملات به‌عنوان فعل اصلی یا فعل کمکی می‌تواند استفاده شود. به طور مثال:

   • من خبر دارم.
   • او از این موضوع خبر دارد.

2. زمان فعل: زمان فعل "داشتن" می‌تواند به تناسب جملات تغییر کند. مثلاً:

   • من در گذشته خبر داشتم.
   • او در حال حاضر خبر دارد.

3. مفعول: معمولاً پس از "خبر داشتن" می‌توان به موضوع یا محتوای خبری اشاره کرد. مثلاً:

   • او دربارهٔ کنسرت خبر دارد.
   • ما از وقایع اخیر خبری نداریم.

4. استفاده در جملات سؤالی: این ترکیب می‌تواند در جملات سؤالی نیز به کار رود. مانند:

   • آیا تو از این مسئله خبر داری؟
5. جملات شرطی: می‌توان از "خبر داشتن" در جملات شرطی استفاده کرد. مانند:
   • اگر از او خبر داشته باشم، به او زنگ می‌زنم.

در کل، "خبر داشتن" به‌عنوان یک عبارت معمول در زبان فارسی کاربرد زیادی دارد و رعایت نکات نگارشی و قواعدی هنگام استفاده از آن می‌تواند به روشن‌تر شدن مفاهیم کمک کند.