کلمه "محب‌الله" یک ترکیب از دو جزء "محب" و "الله" است. در بررسی این کلمه و استفاده آن، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. تفکیک و ترکیب: نام "محب‌الله" معمولاً به عنوان یک اسم خاص در نظر گرفته می‌شود و در نوشتار ترکیب آن با خط تیره (ـ) نشان داده می‌شود تا مشخص شود که این دو جزء به هم مرتبط هستند.

2. نقطه‌گذاری: در پایان جملاتی که "محب‌الله" به عنوان اسم استعمال می‌شود، همانند سایر اسامی، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه شود. اگر جمله‌ای به آن ختم شود، باید نقطه گذاشته شود.

3. حروف بزرگ و کوچک: در نگارش فارسی، اسامی خاص معمولاً با حرف بزرگ آغاز می‌شوند، اما در صورت نگارش به خط طبقاتی، هردوی اجزاء معمولاً با حروف کوچک نوشته می‌شوند.

4. صرف و نحو: در جملاتی که "محب‌الله" نقش فاعل، مفعول یا دیگر نقش‌ها را ایفا می‌کند، باید به قواعد نحوی توجه کرد. به عنوان مثال، در جمله‌ای مانند "محب‌الله در مجلس حاضر بود"، "محب‌الله" فاعل است.

5. توجه به معانی فرهنگی: "محب‌الله" به معنای «دوستدار خدا» است و در متون دینی و فرهنگی به کار می‌رود. بنابراین توجه به معانی و مفاهیم مرتبط با این ترکیب در نوشتار اهمیت دارد.

با رعایت این نکات، می‌توان به نحو احسنت از کلمه "محب‌الله" در نوشتار فارسی استفاده کرد.